Problemsko učenje (učenje zasnovano na problemu) je usmjereno na učenika i odnosi se na učenje zasnovano na problemu. Veoma se često koristi u obrazovanju za održivi razvoj. Sa primjenom metode rešavanje konkretnih problema kroz nastavni proces početo je još 1970 kada se svijest o životnoj sredini približila izgradnji javne svijesti o ozbiljnim problemima životne sredine koji su vodili ka ekološkoj krizi što uključivalo zagađenje, iscrpklivanje prirodnih resursa, dezertifikacije i slično.
Analogije
Upotreba analogija u nastavnom procesu je od posebnog značaja. Bilo da to radi namjerno ili slučajno, nastavnik koristi analogije svaki put kad koristi fraze poput "To je tačno kao ...", "Hajde da razmislimo o tome kao... “ itd. Efektivne analogije pomožu nastavnicima da tokom procesa nastave/učenja učenici lakše primjene postojeće znanje ili da ga transformišu i primijene na novi kontekst. U tom smislu one nijesu samo neophodne već često i nezamjenljiv dio procesa nastave/učenja.
Proces nastave/učenja koji se zasniva na izučavanju nekog specifičnog elementa (predmeta) je od posebnog značaja za obrazovanje o održivom razvoju. Vrijedost ovog učenja temelji se na direktnom iskustvu koje se stiče direktnim kontaktom i interakcijom izmedju učenika i predmeta odnosno elemenata nekog prostora. Ovakav pristup omogućava učeniku da preko svojih čula ostvari direktnu vezu sa predmetom što u krajnjem dovodi do povećanja interesovanja. Na ovaj način nastavnik može privući pažnju svih učenika, a posebno onih koji ne reaguju dobro na pisane tekstove. Metod se preporučuje narocito za mlađu populaciju učenika.
Konceptualno i perceptivno mapiranje je reprezentativno nastavno sredstvo kojim se predstavljaju odnosi između jednog prostornog elementa, objekta, koncepta i sl. i ostalih, kojim se između njih uspostavljaju veze i koje ih predstavljaju kroz broj, šemu ili mapu. Uz to, dok perceptivno mapiranje predstavlja šemu koju stvara ljudski um u procesu upoznavanja, posmatranja i sakupljanja slika iz stvarnog svijeta, konceptualno mapiranje se odnosi na izradu apstraktnih šema koje daju značenje percipiranim slikama.
Rad u grupama ohrabruje učenike da komuniciraju, učestvuje i nauče da dijele i sarađuju –sve veoma važni faktoir svakog programa ESD. Kroz timski rad, učenici regeneriše svoje ideje u kroz dijalog razmjenom mišljenja i reakcija sa drugima. Kroz ovaj proces obično mogu razviti izbore koji možda ne bi nastali da se učenje odvijalo kroz individualni rad. Aktivnosti učenja, ostvarivanje kontakta i na kraju preduzimanje akcije su međusobno povezani na prirodan način u timskom radu. Rad u grupi takođe razvija tehnike pregovaranja i odlučivanja i jača riješenost članova da donesu određenu odluku.
Najčešće metode koje se koristi u obrazovanju za održivi razvoj su terenska posjeta i istraživanje terena. Termin "teren" se odnosi na prirodne, kulturne i društvene sredine, uključujući širok spektar oblasti (kao što su močvare, obalne zone, potoci, šume, naselja, sela, arheološka nalazišta i industrijske zone, itd) koje su odgovarajuće za realizaciju ESD programa. Direktne iskustvene aktivnosti koje se organizuju na terenu, pružaju učenicima mogućnost da steknu bolje razumevanje složenih odnosima između prirodnog, kulturnog i ekonomskog okruženja. Kod učenika, takve aktivnosti povezuju školsko znanje sa stvarnim životom.
Cilj ovog interaktivnog koraka je da, s jedne strane, ohrabri sve učenike/ce da uzmu učešća, a, s druge strane, da definišu opšte vrijednosti prostora koje će posmatrati i analizirati u sljedećim fazama procesa učenja, koji počinje direktnim upoznavanjem učenika/ca sa područjem studije slučaja.
Jedan od uobičajenih načina vizualizacije i prepoznavanja fenomena i pojava iz realnog života i obrade rezultata posmatranja, konceptualizacije prostora i razmjene mišljenja je putem upotrebe kartografskih i ikonografskih materijala (ortofotografija, mapa, starih fotografija, trodimenzionalnih modela, interaktivnih mapa i igrica). Bilo da su u štampanoj ili elektronskoj formi, oni mogu imati važnu ulogu u procesu učenja, od nastavnikovog/cinog prvog opisa studije slučaja do istraživanja na terenu koje sprovode učenici/ce i planiranja razvojnih potencijala datog prostora.
Metoda Guliverove mape se može koristiti kao pomoć u različitim fazama predloženog procesa učenja - od odabira lokacije , preko razrade do kreiranja vizija. Originalna ideja potekla je od španskog profesora Hose Lop Tornea, direktora programa za urbanizaciju na gradskom i svjetskom novou Uia – Cimes. Guliverove mape se često koriste u participatornim procesima u koje su uključeni odrasli i djeca. Sam koncept je veoma jednostavan: mi smo džinovi koji, kao što je to radio Guliver, istražuju teritoriju. Teritorija je predstavljena mapom velikih dimenzija – to može biti topografska karta, ortofotografija ili šematski crtež koji predstavlja područje studije slučaja koju treba istražiti.
U pripremi
U pripremi
U pripremi.